Een traan valt op mijn kussen, het zegt veel.
Ik lig op mijn traan en voel een brok in mijn keel.
Mijn ogen overlopen me, ik kan het niet stoppen.
Ik kan er niet meer tegen, niet meer tegen al dat opkroppen.
Mijn tranen moeten eruit, en ik laat ze eindelijk gaan.
Ze zeggen: waarom ben je ooit gekomen, gekomen in mijn bestaan.......