Het is me weer gebeurd,
er is weer iemand die mijn papieren hart verscheurd.
Ik had het kunnen zien aankomen,
weer een meisje waar ik alleen maar van kon dromen.
Vanmorgen vertelde je het me, je heb een andere jongen gevonden,
en daar heb jij je eige mee gebonden.
Ik wilde je vanavond vertellen hoeveel ik om je geef,
en dat ik echt geen dag zonder jou leef.
Dat is nou ook niet meer nodig,
al mijn woorden zijn voor jou alleen maar overbodig.
Je zit steeds in men hoofd en dat wil ik nu niet meer,
maar ik krijg je er maar niet uit en dat doet me zeer.
Nadat ik zoveel voor je heb gedaan,
zeg je: "ik heb een ander je bent vrij om te gaan".
We bouwde samen echt iets op,
je stond bij mij echt aan de top.
Maar ik zal het zelf moeten doen.
Het verwerken van de pijn.
Zoveel mensen luisteren naar me,
Zoveel mensen gunnen me meer geluk,
Maar waarom gaat het bij mij altijd fout?
en gaat mijn geluk altijd stuk.
We zullen elkaar nou wel minder gaan zien,
ik ben toch wel degene die het meest moet verwerken bovendien.
Als het gedaan is met je vriend hoef je weer niet bij me aan te kloppen,
ik ga het weer zeggen voor iemand als jij zal ik nooit meer stoppen.
Misschien lopen we elkaar nog eens te gemoed,
maar denk maar niet, nou is alles weer goed.
Op dit moment doe je me veel pijn,
en kan ik beter maar even alleen zijn.
Van alles en iedereen weg,
met mij in de buurt heb je toch alleen maar pech.
Het gaat je goed ik heb de moed op gegeven,
maar al zal ik het moeilijk hebben, ik zal toch verder moeten leven..