Het gevoel dat elke keer weer komt opdagen
Als jullie over liefde praten, kan ik het niet verdragen
Jullie zijn gelukkig, jullie samen met z’n twee
En ik voel me dood ongelukkig, daar zit ik best wel mee
Want ik sta altijd een beetje te kijken
En zit mezelf met anderen te vergelijken
Ik voel me dom, stom, lelijk en dik
Ik leef met mij mezelf en ik
Ging het maar anders, kon ik maar praten
Misschien zou dit gevoel me dan wel verlaten
Maar het zijn niet alleen de woorden die komen
Maar ook weer doe verdomde tranen die beginnen te stromen
Ik schaam me, voor de persoon die ik ben
Ik vlucht voor mezelf, ik ren
Het achtervolgt me, het hoort bij mij
Was ik maar gelukkig, net als zij
Kon ik maar voor even bij je zijn, dan sloeg ik me armen om je heen
Huilde ik tegen je aan, voelde ik me even niet alleen..