Stil verdriet...
Stil verdriet...
Mijn leven is een puinhoop,
nu je bent heengegaan.
Je luisterde naar de dingen die ik zei,
jij was de reden van mijn bestaan.
Jij was de enige die mij echt begreep.
Door jou bleef ik op het rechte pad.
Als ik een probleem had,kwam ik naar jou.
Je was de enige vriendin die ik had.
Nu ben je er niet meer,
en mijn hart doet zoveel pijn.
Het leven heeft geen zin meer,
nu ik niet meer bij je kan zijn.
Mijn leven is een puinhoop,
nu je bent heengegaan.
Je luisterde naar de dingen die ik zei,
jij was de reden van mijn bestaan.
Jij was de enige die mij echt begreep.
Door jou bleef ik op het rechte pad.
Als ik een probleem had,kwam ik naar jou.
Je was de enige vriendin die ik had.
Nu ben je er niet meer,
en mijn hart doet zoveel pijn.
Het leven heeft geen zin meer,
nu ik niet meer bij je kan zijn.
Reacties op dit gedicht
| heidi91: | Maandag, december 18, 2006 08:45 |
| mooi geschreven. ligt veel gevoel in |
|
| -Black-Tears-: | Zondag, februari 20, 2005 11:02 |
| Zo heel mooi verwoord! Ik heb d'r geen woorden voor... | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~Black Rose~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||