Je wil vrij en er snel vandoor
en als ik roep
daar heb je geen oren voor
oke ik loop een rondje met je mee
maar je wil stoeien en spelen
je zorgt wel dat ik me niet verveel
maar ik sta te trillen van de kou
kom nu weer binnen heel gauw
maar je hebt geen zin
ik zie je gaan met die ondeugende snoet
recht af op die modderpoel
en springt er middenin
nu is de pret er voor mij af
‘vooruit binnen’ roep ik naar de hond
je moet in bad
wrijf hem over zijn snuit
de wandeling van vandaag is uit.
Annemieke van der Ven: | Donderdag, februari 17, 2005 19:23 |
Hihi erg leuk gedichtje... Liefs Annemieke |
|
erje: | Donderdag, februari 17, 2005 16:42 |
schitterend het enige dat ontbreekt? ik had dit graag willen zien lekker in de blubber liefs erje |
|
sunset: | Donderdag, februari 17, 2005 14:56 |
Jammer. Hij wou gwoon dat je 'meespeelde' ;=). Mooi delend. Liefs / sunset |
|
Peter van der Linden: | Donderdag, februari 17, 2005 12:37 |
Als ik dit mooie gedicht lees, mis ik mijn hondje weer. Maar helaas, mijn vrouw wil geen hond meer. En omdat ik hier niets te vertellen heb, komt er voorlopig geen hond. Jammer, het is niet anders. Ik doe het voorlopig maar met mijn 136 duiven. Liefs, Peter. |
|
Paulina: | Donderdag, februari 17, 2005 12:33 |
Zo'n moment van genot... Van die kleine dingetjes maken je leven weer zo mooi |
|
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 17 februari 2005 | ||
Thema's: |