Doof
ik leef, gebaarde zij
in het stille der stilte
waar ik niet weet
of zuchten klank hebben
muziek transformeert er
trillend naar mijn gevoel
maar verheft niet
- zoals op een vliegend tapijt -
naar hogere sferen
die ik alleen van liefde ken:
je warme lippentaal en lichaam
je sprekende handen
!!!ikke: | Donderdag, februari 17, 2005 19:38 |
Prachtig gedicht... | |
Laurens Windig: | Woensdag, februari 16, 2005 15:24 |
De laatste zin letterlijk opvatten zoals het er staat. Misschien breng ik jullie op het verkeerde pad en anders haal ik de laatste zin weg. | |
angel of tears: | Woensdag, februari 16, 2005 13:35 |
heel mooi! groetjes |
|
black cat: | Woensdag, februari 16, 2005 12:03 |
dat is niet zo, verder is het een prachtig gedicht :) liefs dieuwy |
|
sunset: | Woensdag, februari 16, 2005 11:04 |
Een (voor mij) niet voelbaar, plaatsbare slotzin. Maar je gedicht ... Een waar poƫet waardig. Liefs / sunset |
|
Lois: | Woensdag, februari 16, 2005 10:48 |
Heej Kei mooi gedicht... Zippo |
|
Mathilde: | Woensdag, februari 16, 2005 10:26 |
mooi! | |
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 16 februari 2005 | ||
Thema's: |