mooie ogen zijn vernietigd
herrineringen aan jou vergiftigd
de waarheid die je verschuilde
onder die lieve lach
wou je liever mijn leven ruieneren
en ik huilde
huilde om jou toen jij het moeilijk had
toen jij het niet kon vinden en troost zocht in mijn armen
zeggen dat ik je begreep jij je hart kon verwarmen
niets was waar van de rotte bloem voor een mooie verschijning
en tot slot de verschrikkelijke ontknoping
van een vriendschap als verhaal
je blik was niet meer hoe het ooit was geweest
ik mis je oude ik ik mis je oude jij nog het meest
kan niet denken kan niet ademen je bent niet redelijk
ik probeer het te begrijpen maar het begrip is te vaag
en je doet me nog steeds pijn na zoveel jaren
je beantwoord niet eens mijn ene vraag
waarom?
waarom heb ik het zolang verzwegen
waarom kropte ik al mijn verdriet op
huilde ik elke dag weer bij het staren van de maan
had ik dubbele gevoelens
was je maar hier
blijf bij me vandaan
ik heb een antwoord nodig op de vragen die ik heb bedacht
ik kom nu naar buiten begrijp dat het niet mijn fout is geweest
hoe jij me hebt behandeld, net een fucking beest
en je was ooit zo lief zo leuk zo zacht
tot het moment dat jij me hebt verkracht
niets is meer wat het is geweest
besef dat goed als je dit ooit leest
je hebt me veranderd in totaal iemand anders
het knaagt aan me als een gek
ik voel me niet meer honderd procent mens
en slecht een antwoord waarom je het deed
is enkel mijn kleine wens
je hebt nooit hoeven boeten
maar hebt wel mijn leven vernield
ik dacht dat je me mocht dat je echt van me hield
je kan het verdriet niet weg nemen
maar wel een reden geven waar ik om huil
je moet weten dat ik me niet meer in mij verschuil
ik was niet fout
ik was slechts het slachtoffer
van een onmenselijke daad
maar daardoor ben ik wel een stukje van mezelf verloren
dat ben ik nu voorgoed kwijt
toch hoop ik ergens een glimp op te kunnen merken
van jou spijt