De laatste uren voor het einde
wordt de grote wereld klein
is plotseling alles onbeduidend
tot aan het laatste beetje pijn
wat wij zo indrukwekkend vinden
verliest zijn glans, verliest zijn zin
want achter de gesloten ogen
glanst een gigantisch groot-begin
als ik dood ga
verstik me dan niet in je tranen
maar schep een herinnering
aan mijn lach
blijf mij herinneren
zoals ik nu ben
met een glimlach op mijn gezicht
en het verbergen van mijn pijn
weet dat ik jullie
allemaal lief heb
en me gelukkig prijs
omdat ik jullie om me heen heb
(dit gedicht is voor iedereen bedoelt die echt om me geeft)
Lia : | Maandag, februari 07, 2005 20:10 |
knuffies.... | |
jorinka: | Maandag, februari 07, 2005 18:15 |
slik..! Heel mooi, roept egt tranen op.. Liefs Jorinka |
|
hiljaa: | Maandag, februari 07, 2005 17:59 |
ik ken je niet lang maar je gedichten vind ik prachtig kwil je steunen langs deze weg! knufliefs--hiljaa-- |
|
LizDichter: | Maandag, februari 07, 2005 17:52 |
Laat mensen niet huilen maar laat ze met goede dingen aan je terugdenken... mooie gedachte Liefs, Tamara |
|
psych: | Maandag, februari 07, 2005 17:51 |
jeetje Meid,wat een mooi gedicht,maar wel één met een boodschap,,,wij willen je niet missen hoor,,,denk erom,,,je vriend,,,psych,,,uit het hoge noorden,,,liefs,,, | |
Auteur: _Lieverdje_ | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 07 februari 2005 | ||
Thema's: |