windkracht...
Alles valt zwaar in mij heen
er trekt om mij het leven en
valt dan te midden mij neer
ooit zal ik gaan liggen...
Zij kon haar hart voor mij stilhouden, als een Colibri voor een bloem
en zich vasthouden aan mij als een cycloon aan zijn oog
Béste dartel kunstenares
naarstig wapperend maar haar lijf
hangt maar van stil. Die vogel
aan de andere kant van de wereld
Wiens fladderen ooit iemand
een Zen spreuk ingaf
die eeuwen bleef razen
en miljoenen inzicht verschaft'
mijn storm liet ze gaan liggen
er viel een piano te veld
daalde ik neder, zag waar ik was
een illuster klein vogeltje
keek me toen aan
en vertelde hoe oud ik nu was
zij kon vertellen als een moeder langs je bed
ik kon nu hangen aan haar lippen als Jezus;
niet meer aan het kruis, eer al op weg naar huis.
en ik was een bloem
en het leven zweefde als duizend vogels
stil om mij heen om mij te bevruchten
mini cyclonen in alle luchten
welk een wind prachten...
07'02'05.
theike: | Maandag, februari 07, 2005 17:46 |
Bah, zo onsamenhangend (qua ritme) zal hem nog eens beter proberen te krijgen, als wie weet wel een echt gedicht, met melodie enzo... de beelden staan me wel aan, dus eens kijken of ik de moeite een keer kan opbrengen... |
|
Fri..: | Maandag, februari 07, 2005 17:24 |
:) mooi mooi Liefs, Fri |
|