Weet jij nog
Weet jij nog hoe je mijn hand vast hield
Hoe mijn familie jouw gezin was; niet zo lang
Geleden als je denkt; wil je het niet terug
Weet jij nog hoe simpel die dagen samen waren
Hoe mijn verdriet het jouwe was; je mijn tranen huilde
Onze liefde hoeft niet te veranderen
Weet jij nog in oma's huis met vreemden om ons heen
Hoe zij zagen dat in onze ogen de liefde straalde
Bewijzen wij hen nu geen ongelijk
Weet jij nog dat wat je dacht dat je vergeten was
Hoe jij ineens weer wist hoe het voelde van mij te houden
Het is niet te laat; laat ons elkaar liefhebben zoals het hoort
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||