Angstig keek ik in je ogen
Luisterend naar je stem
Luisterend naar je lach
Ik wist niet meer wat ik zag
In mezelf, verloren in de tijd
Gevangen in mijn eigen gevoelens
Verantwoordelijk voor mijn eigen daden
Geef mezelf het grootste verwijt
Als een monnik door het leven
De laatste dagen een hel
Niet gegeten niet geslapen
Denk enkel nog aan jou en wat het zal geven
Weet niet wat ik moet denken
Overgelaten aan de kracht van mijn emoties
Moet ik de andere kant uit? Moet ik wenken?
Niemand ziet het verdriet in mij
Niemand kan me helpen, enkel Els
Wat een laatste weken, het is hels
Mijn liefde tot mijn Sjoeke
Staat nergens beschreven, in geen van alle boeken
Kan geen liefde meer uitstralen
Enkel haar behoort mijn hart toe
Vraag enkel een oplossing, ben zo moe
Had geen thuis meer
Weggerukt van alles wat ik nog had
Wist met mijn leven niet meer hoe het zat
Ontmoette Els, de vrouw van mijn dromen
Had nooit gedacht dat het zo ver zou komen
Had angst een thuis te hebben dat niet de ware was
Mijn ziel behoorde mijn oude thuis
Zie het nu enkel nog vanachter glas
Glas dat nooit meer gebroken kan worden
Ze gaf me het gevoel terug een thuis te hebben
Wilde dat niet, wilde terug
Dat gevoel begint langzaam maar zeker weg te ebben
Wilde niet geloven dat ik me ergens anders thuis zou voelen
De ware en enige reden waarom ik er steeds weer een einde aan maakte
Het is geen verzonnen reden, enkel de waarheid, de naakte
Heb de laatste weken veel tijd gehad om na te denken
De tijd die ik had gevraagd
Ze is zowel voordien en nu mijn droomvrouw
Heb haar laten gaan, toon diep berouw
Ze geeft me wel het gevoel ergens thuis te horen
Namelijk bij haar, het gevoel een vriend te hebben
Het gevoel liefde te krijgen
Het gevoel liefde te kunnen geven
Mooie liedjes duuren nooit lang, bij ons maar heel even
Ze gaat nu verder door het leven
Het mijne is gestopt, geen reden meer om liefde te geven
Ze is gelukkig nu
Gelukkiger dan ze ooit met mij is geweest.
Hij geeft haar zekerheid in het leven
De zekerheid waar ik haar aan heb doen twijfelen
Maakte er telkens een einde aan, net wanneer het juist zo goed ging
De twijvel, de gedachte overheerste een nieuwe thuis te vinden die ik niet accepteerde
Weet niet wat ik moet doen, er bestaan geen boeken voor en ik ben ook geen geleerde
Die allesvernietigende twijfel is weg
Els is mijn thuis, het gevoel terug een thuis te hebben
Els is mijn leven
Els is mijn reden van bestaan
Gelukkig zijn met haar is mijn levensdoel
Als ze dit maar wist, had ze ook maar geweten wat ik voel
Nu is het te laat
Mijn eigen schuld waarvoor ik me zo haat
Niets lukt meer, geen leven, geen reden
Had het anders kunnen doen, had ik het maar vermeden
Mijn einde is in zicht
Haar leven gaat door, wetend dat ze gelukkig is
Geeft me het gevoel te gaan in rust, naar de verdoemnis
Mijn hart behoort Els
Mijn Geest behoort zelfs mezelf niet meer
Mijn lichaam behoort terug de aarde
Mijn ziel verliest zijn waarde
Neem afscheid van alles wat me ooit iets betekende
Zoek me niet, ik ben er al lang niet meer
Bied geen weerstand, geen verweer
Laat me over aan mijn noodlot
Het heeft in mijn plaats gekozen
Philip Dezsö