en ik,mijn enclave nadert met besef
als vluchten omringt door machten
waarin ik verblijf als geraakt en geschonden
en bloed mij doet drinken in vlagen van vuur
van verbijstering,als verdwaalt doet blijken
in het getergde woud,waar reusen zich gelaten
manifesteren als hebberig,en nooit genoeg
en zelfs waar het schuilen mijn troon doet vinden
zal ik mijn kroon nimmer buigen,
al staart men mij met zwaarden
en bogen vol trots hun pijlen lossen,
mij geraken ,is het strelen van verlossing
waarin een engel mijn elegie zal zingen
zelfs als het magma mij besmeurt
en laat branden en stenen van geworpen
haat,lach ik des duivels moed,want wie laat
hem nu sterven,die uitdagend het sterven siert,,,
,,,Psych,,,
hiljaa: | Vrijdag, februari 04, 2005 16:12 |
psych! je boeit me ! knufliefs--hiljaa-- |
|
hiljaa: | Vrijdag, februari 04, 2005 16:12 |
psych! je boeit me ! knufliefs--hiljaa-- |
|
juffie: | Vrijdag, februari 04, 2005 13:11 |
Fier en trots spreekt dit gedicht, je kroon zal niet buigen. Krachtig hoor. | |
DANTY: | Vrijdag, februari 04, 2005 10:51 |
MAGMA LEKKERRRRR | |
Lia : | Vrijdag, februari 04, 2005 09:35 |
wederom knap staaltje dicht ..... | |
de nifter: | Vrijdag, februari 04, 2005 08:33 |
erg sterk. | |
Lieverdje: | Vrijdag, februari 04, 2005 06:59 |
Prachtig weer! Liefs |
|
Fri..: | Vrijdag, februari 04, 2005 00:16 |
mooi beeld scheppend, ja mooi gedicht dit Liefs, Frida |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: Toonie | ||
Gepubliceerd op: 04 februari 2005 | ||
Thema's: |