Mijn drie kinderen.......
Mijn 3 kinderen
De oudste
Ooit was hij klein
nu is hij groot
hij vindt schrijven fijn
is serieus maar soms een malloot
De middelste
hij is druk
en heel precies
zijn energie kan niet stuk
houdt van opruimen, niks vies
De jongste
Is heel open
met een heel klein hart
doet alles in maten en hopen
en toch apart
En alledrie
Ze zitten in mijn hart
En betalen geen pacht
Zij zijn lief
En toch geen hartedief
Het wordt hen gegeven
Heel mijn leven
Weet dat ik van jullie hou
Onvoorwaardelijk en trouw
Een kus en een knuffel voor hen
Zonder wie ik niet compleet ben
Reacties op dit gedicht
| Mar: | Donderdag, februari 03, 2005 22:51 |
| Er zijn maar weinig moeders die compleet zijn zonder hun kinderen. Gelukkig maar, want we zijn in elk geval allemaal kind van... Gr. Mar |
|
| Mamke: | Donderdag, februari 03, 2005 22:17 |
| Echte trotse onvoorwaardelijke moederliefde! Heel herkenbaar. Mooi geschreven. Groetjes, Mamke |
|
| Paul de Bruyn: | Donderdag, februari 03, 2005 22:06 |
| Ach mam... Zelfs de malloten hebben zo hun goede kanten... Opbouwende kritiek heb ik ook nog voor je: de standaardrijm, 't verplichtte erin zou je weg kunnen laten... Maar ik weet dat je niks geeft om deze kritiek...Want het is jouw gedicht, het zijn jouw woorden en jouw gevoelens... ... En toch weet je, dat ergens in die jongen die over je hoofd kan kijken, dat daar dat kleintje zit dat je als eerste in je armen hield... Altijd... l |
|
Over dit gedicht
| Auteur: A. de Bruyn | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||