Alleen in haar eenzaamheid,
Dwaalt zij rond,
Gaat naar haar eeuwige droom,
En ik kijk toe, zoals altijd
Op haar manier verbonden,
De wind dwingt haar,
Te luisteren naar zijn lied,
En ik volg zijn pad
De verlaten bank in het bos,
De plaats waar vanuit,
Je jezelf weer vindt,
En ik heb je bewonderd
Een lach naar de zonnestralen
Haar gesloten ogen,
Die zoeken naar innerlijke rust,
Waar je altijd op hoopte
De nacht slokt haar droom op,
De wind zakt en zijn zang verdwijnt,
Zij verdwijnt in de diepte van het boek,
Terwijl ik verbaasd achterblijf