De tragische
Daar waar de deur openwaait
Medelijden met de speler vvan het onopgeloste stuk
complexen in het kraken
De betreurde
Op
en weer zachtjes neer
uit de tijd gedaaid.
Daar waar de deur openwaait
de wind de tranen van de vloer weer stilt
de zon haar stralen rust
op de bloemen
die verwelken,
Daar blijft in een droom
die was en nooit meer zal zijn
gestorven met een glimlach
mijn liefde