Lieve mé Sparrebos (want zo hebben we je altijd genoemd),
Je bent nu 11 jaar geleden van ons heen gegaan,
maar toch denken we nog vaak aan je.
Het lijkt wel gisteren dat je ons verwarmde met je lach,
omringde met je liefde en verbaasde met je kracht.
Vaak als het even moeilijk gaat,
wensen we dat je bij ons zou zijn,
want bij jou konden we altijd terecht.
Soms zouden we je zo graag
nog een keertje om advies vragen,
omdat we weten dat jij ons
zonder vooroordelen zou geholpen hebben.
Maar blijkbaar wist God ook dat jij zo`n schat was,
en kon Hij niet wachten je te ontmoeten
want veel te vroeg,
heeft hij jou naar het hiernamaals geroepen.
Vroeger zeiden ze me, meme is naar de hemel,
maar nu weet ik wel beter…
Je zit vanbinnen…
in onze herinneringen…
in het diepste van ons hart…
We missen je…
al is het niet nodig je te missen…
want in gedachten ben je bij ons…
-x-
je kleindochter, insomnia