Jij...nooit een van de...
M'n gedachten gaan terug in de tijd,
onze tijd.
Wat ik ook voor je voel ik ben je kwijt,
mischien klinkt het raar maar ik heb geen spijt.
Want wat ik voor jou voelde was echt,
en de pijn die ik voelde onverdraagbaar.
Mischien was dit wel een uitweg,
mischien hoorden wij nooit echt bij elkaar.
Toch als ik je zie lopen,voel ik verdriet,
ik open dan m'n ogen,en hoop dat jij dat niet ziet.
Ik kijk,ik droom en denk toch nog aan jou,
en hoop dat je weet dat een stukje van mij
nog steeds van je houd.
Mijn woorden maken het verleden niet goed,
en mijn gevoelens maken het alleen maar erger.
Mischien dacht ik dat het zo moest,
mischien wou ik je het niet laten merken.
Dat jij de enige was die zag hoe kwetsbaar ik
werkelijk ben.
Maar het enigste wat je echt goed zag,is dat ik ook
bang ben en voor m'n gevoelens weg ren.
Wat ik met al die woorden zeggen wil,
is dat wat er ook gebeurd is,ik nog steeds van je
hou.
Dus wat jij ook dacht dat je verkeerd deed,
het maakte nooit echt verschil.