De wereld lijkt zo verlaten.
Zo ontzettend dood.
Maar ik streel de zachte briesjes
Ik kus het avondrood.
Ik leef voor mooie tijden
Ik dans en zing, ik heb verdriet.
De zon zal ons verblijden
Maar de wolken zien ons niet.
Ga dan, ga maar.
Ren weg tot je niet meer kan.
Maar je weet het, je weet het.
He is geen houden van.
De maan, het is de maan
die in onze zielen snijdt.
Kom we gaan,
Het bruin kan verlaten worden, voordat het ons spijt.
Een laatste blik, een druppel.
Een regendruppel op een blad.
Voor de seizoenen het enige zijn
Wat ik ooit lief heb gehad.
04-10-‘04