Park of begraafplaats, speeltuin of plein
waar het rooster uit het raster treed
en gaten laat in de stad
Park of begraafplaats, speeltuin of plein
daar waar we troostend steeds liever zijn
wadend als aan waterplaatsen
de Antilopen in een woestijn
Park of begraafplaats, speeltuin of plein
soms een emplacement of een rivier
een heuvel of een depressie, soms
een meertje of een moeras
maar niet de kerken, niet de sportzalen
en niet de musea, niet het cafe, niet de
winkels op de hoek, overal elders
raken wij zoek.
Park of begraafplaats, speeltuin of plein
die er liefst zijn strijken alsnel dichtend
kozende woorden uit door de tijd
heenover de vlakte te altijd voortschrijdende
strijd, niet te verwachten
dat er straks iets nog van blijft
In het park of op de begraafplaats
in de speeltuin of op het plein
stopt het dolen door het hof van Ede
leeft alsnel een ander zingeving op
Dus voel je je verdwaald?
hakkelijn je zo maar wat voort?
je weet waar we zitten
wij gelatenen en tevredenen
zoek er ons maareens op
wij zullen je niet duwen of trekken
of zitten we er juist als jij komt eens niet?
dan neem maareens gerust de tijd
jezelf eens niet te duwen of trekken
te zitten, en te zien wat je er ziet
leg er maareens een lijn uit
dwars doorheen het rooster
waar alles nog zo vast aan zit
want mens zijn is balanceren
tussen de kaders en het open veld
heel het leven is natuur
en alles komt en gaat met groot geweld
dan de inrichting zonder zin op te zoeken
doet de mistroostige mens zo goed
net als thuis het bed of de tv
nemen ze je uit het leven mee
echter het park, de begraafplaats
de speeltuin, of het plein
liggen open en blood te raster
in plaats van thuis je hoekjes te klein.
Want geen van allen willen we de stad
echt verlaten, het is zo heel het wezen
van ons samen zijn, het is zo heel veel
meer dan een enkeling op een uitgelopen
spoor zijn, die van ons rooster slechts
een de randen aan de horizon ziet
op uitgelopen sporen leven maakt
stappen zetten zo zwaar, een foute stap
en je tuimeld....Dat kan daar zomaar gebeuren
maar daarom valt niet te treuren
te treuren valt wel over waar de sporen zo
vervlochten zijn dat lopen er zorgeloos kan
een mens in een hoekje gaat kruipen
en er liggen blijft, liggen blijft stil
omdat er niet te vallen valt...en gevonden
wordt, als een uitgeteerde, opgedroogde
lege ogen en koude huid...in huisjes
wonen muisjes, maar te park
of begraafplaats, speeltuin of plein
wordt de mens gemaakt
die aan nummers sterk
altijd waakt over de afvalligen
en wiens kudde immer het rooster eert
Want te leven in de tuin van Ede
duurt slechts voort als het opdringen
van de woestijn wordt opgehouden
dus ademd de natuur in de hele stad
dus bezoomd men liefst de lege kammen
en kanaliseerd men water alle wegen
regen is vreugde, lieve schat
al is de zee een ander einde
en de lucht een minder gat
al kan terug vallen wel pijnlijk zijn
zeker omdat wij nog uit elkaar spattende
watergevulde cellen zijn
en onze nieuwe huiden nog
steeds uit dezelfde aarde bestaan
en zwaartekracht
nog altijd alle krachten die trachten te overstijgen
zichzelf laat opteren en uitput
zelfst de ontstegenen
blijven dan te luchtledige enkel zweven
einderloos en vooralsnog ook doelloos zeker
want slechts op zoek naar hernieuwd
een plaats waar zwaartekracht
alle elementen neer legd tesamen.
Dat ik dit alles vertellen moet vandaag
en dit verzinnen mazen legd
als door een leegte, vraag mij niet waarom
Het zal zijn het verlangen
niet te liggen maar te staan
en met u te gaan, bij u te zijn
Ik kom mijn grot niet genoeg uit
ik ben een in een hoekje verlorene
de natuur is te overwinnen
en nu de Dinosauriërs overwonnen zijn
overwinnen wij onszelf van binnen
zoeken naar Goden om te minnen
dat wij het hoogste wezen zijn
zij het zonder vleugels en of vinnen
en eeuwig gedoemd op twee benen
de zwaartekracht te laten overwinnen
Dood gaan of kind zijn
één met de natuur of de stad
al ons blijft blijft het waden aan het gat
te park, te begraafplaats
te speeltuin of plein
en daar dichter bij elkaar zijn
vergetend wat nog niet vergat
al dit, en al dat
dit is wat de hoogste dieren doen
lachen en zingen
genietend van de zinnen
als muziek
van elkaar
28'01'05
(onaf nog natuurlijk)
theike: | Zaterdag, januari 29, 2005 13:43 |
dat die tuin van Ede, gewoon de tuin van Eden is, nietwaar?... | |
Fri..: | Vrijdag, januari 28, 2005 18:11 |
:) | |
black cat: | Vrijdag, januari 28, 2005 17:54 |
Prachtig! zo lang, hoe kan je dat verzinnen? Echt geweldig kiss dieuwy |
|
Oorlam: | Vrijdag, januari 28, 2005 16:36 |
hahaha ja ook nice shoes? haha nee mijn "leuke schoenen" komt uit een gesprek van gisteren hahahaha |
|
Oorlam: | Vrijdag, januari 28, 2005 16:31 |
klinkt als een klok en trein:) nee die film heb ik toevallig niet gezien:) de vraag in de titel wordt me wel vaak gesteld:) |
|
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 28 januari 2005 | ||
Thema's: |