Dagen tellen zich verder voorbij,
volledig ongestoord.
alsof er noch maandag,
noch dinsdag of andere dag bestaat.
Er is alleen de nacht die me vertelt,
dat er een dag bestaat.
Die me vertelt dat er een realiteit bestaat.
Terug naar de realiteit is ondertussen,
elke nacht verder vechten.
Niet meer voelen de warmte der zonnestralen.
Niet meer horen de vogels fluiten.
Terug naar de realiteit is ondertussen,
gevoelens onderdrukken.
Verdriet en pijn blijven voelen.
Hun stemmen blijven aanhoren.
Hun hebbelijkheden en eisen aanhoren.
Terug naar de realiteit is ondertussen,
zweven tussen spoken en schimmen.
Is de hel opnieuw terug te zien.
De hel van toen zolang geleden,
terug te gaan herbeleven.
Terug naar de realiteit is ondertussen,
op zoek gaan naar begrepenheid.
op zoek gaan naar rust,
naar oplossingen,
naar een verlossing.
Terug naar de realiteit is ondertussen,
je leven laten leiden.
Ontgoochelingen incasseren.
Een sprankeltje hoop zien verdwijnen.
Dat kleine lichtpuntje zien doven.
Terug naar de realiteit is ondertussen,
leven met angsten.
Is soms beseffen dat er geen toekomst is,
de dood misschien je redder is.
Terug naar de realiteit is ondertussen,
de moed in handen nemen.
En met alle krachten verder vechten.
Voor dat nieuwe leven,
dat er morgen zal zijn.