arie: | Donderdag, januari 27, 2005 12:34 |
En lief ikje droogt haar tranen, is weer blij. Wat eerst boos leek maakte haar weer vrij.. Nu jij zelf nog... Liefs, Arie |
|
Ana (stacia): | Donderdag, januari 27, 2005 09:52 |
Sommige dingen kunnen kinderen (noch volwassenen) alleen aan ... dan is een beetje hulp nodig. Fijn dat Ikje haar dankbaarheid kan tonen. knuffel ! ana |
|
Mamke: | Donderdag, januari 27, 2005 08:56 |
Leuk en lief gedichtje. Gr. Mamke |
|
sunset: | Donderdag, januari 27, 2005 08:20 |
Het dubbel gevoel (een 'gevangen' veiligheid boven in de boom en de angst 'beneden') voelbaar neergezet. Evenals de opluchting dat 'anderen' het weer opknappen. Mooi, knap hoor. Liefs / sunset |
|
DANTY: | Donderdag, januari 27, 2005 00:28 |
VROLIJK | |
erje: | Donderdag, januari 27, 2005 00:12 |
wist wel dat de buurman het zou opknappen maar met een snoepje? liefs erje |
|
Auteur: Innerchild | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 27 januari 2005 | ||
Thema's: |