leukemie
leukemie
ziekenhuis, witte bedden en doktoren
alles vliegt voorbij, maar toch duurt het heel lang
je hoofd gladgeschoren
maar je bent voor niks meer bang
dan opeens is er geen hoop meer
je ontkomt er dan niet meer aan
je gaat dood en dat doet zeer
het is gebeurd, met of zonder traan
hoe is het zover gekomen?
wat heb je verkeerd gedaan?
je had nog zoveel mooie dromen
maar nu moet je gaan
alle tranen en verdriet
is wat jij achterlaat
alles verdwijnt in het niet
het voelt als een soort verraad
je maakt niks meer mee
en bent verleden tijd
niks meer echt door zee
dat is gewoon een feit!
ziekenhuis, witte bedden en doktoren
alles vliegt voorbij, maar toch duurt het heel lang
je hoofd gladgeschoren
maar je bent voor niks meer bang
dan opeens is er geen hoop meer
je ontkomt er dan niet meer aan
je gaat dood en dat doet zeer
het is gebeurd, met of zonder traan
hoe is het zover gekomen?
wat heb je verkeerd gedaan?
je had nog zoveel mooie dromen
maar nu moet je gaan
alle tranen en verdriet
is wat jij achterlaat
alles verdwijnt in het niet
het voelt als een soort verraad
je maakt niks meer mee
en bent verleden tijd
niks meer echt door zee
dat is gewoon een feit!
Over dit gedicht
| Auteur: fieke janssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||