een adem voor de dood
er was een adem
voor de dood in
terugtrekkende golven
ogen werden groot
toen de tweede vloed
zijn aanblik bood
er was geen kans
alleen maar weg
verdronken laatste woorden
leven heeft gegeven
behalve het water, zij ging
moorden zonder woorden
nu kabbelt zee op schone kusten
liggen golven lui te rusten
maar chaotisch zijn de wolken
zij keken naar de volken die
getroffen zijn verwaaien nog hun pijn
niets zal meer hetzelfde zijn
wil melker
26/01/2005
Diane: | Woensdag, januari 26, 2005 17:54 |
Prachtig geschreven voor het natuur geweld. Maar ook de levenslange verwerking. Het nooit loslaten van deze droevige werkelijkheid. Prachtig gedicht. Liefs Diane | |
psych: | Woensdag, januari 26, 2005 11:28 |
de tijd herhaalt zijn tikken,toen is nu,en straks is later in vroeger tijd,,,mooi gedicht weer Wil,,,liefs,,,psych,,, | |
Jan Schaap: | Woensdag, januari 26, 2005 10:16 |
super groet |
|
hiljaa: | Woensdag, januari 26, 2005 09:37 |
ik kreeg het kil bij het lezen van je gedicht ! zeer mooi knufliefs--hiljaa-- |
|
melisande: | Woensdag, januari 26, 2005 09:35 |
mooi gedicht over de tsumani goed vertolkt heb het ademloos gelezen ik dicht al jaren en hoop ooit te kunnen schrijven zoals jij de dingen zegt liefs melisande |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: -Suus- | ||
Gepubliceerd op: 26 januari 2005 | ||
Thema's: |