Achtergelaten
Na acht mooie lange jaren,
een grote verandering,
alles is anders want er is er één minder.
Ik voel me eenzaam en trek mij terug,
dan loop ik te denken, te peinzen en te dromen.
Te dromen naar de tijden van vroeger,
waarin ons gezin nog samen was.
De gevoelens van onrecht en waarom,
waarom jij en waarom al zo vroeg.
Ik voel me boos,
en voel agressie.
Praten doe ik elke dag, niet met anderen maar alleen,
ik praat in mezelf.
Mijn gedachten dwalen vaak af,
naar jou,
naar ons van vroeger,
hoe het nu zou kunnen zijn.
Die acht lange mooie jaren zijn voorbijgevlogen.
Tien lange jaren later zijn voorbijgekropen.
We hebben het weer opgepakt,
maar toch is alles anders.
Nooit zal ik jou vergeten!
Dit gedicht gaat over mijn oudste broer die veel te vroeg (13) bij ons is weggegaan door een hersenbloeding.