En toen was het stil
ik luisterde naar wat
in stilte, niet werd gezegd
en de fluisteringen
die onhoorbaar vertelden
van de regen die
steeds harder op de daken tikte
het was stil en ik zei niets
want de stilte gaf een gevoel
van geborgenheid
ik luisterde naar wat niet werd gezegd
en hoorde de schreeuwen
die niet geschreeuwd werden
zachtjes vielen tranen
maar de stilte bleef
alleen de regen tikte
en de wind fluisterde
zelf muziek kon de stilte
niet overstemmen want de stilte
is apart en door niemand
te overwinnen, zo blijkt
en omdat het stil was
zei ik niets, ik dacht alleen
aan hoe het zou zijn
wat zou er gebeuren
als ik de stilte doorbrak
zou het gevoel van vrede verdwijnen?
Met tikken van regen?
Het was stil en in de stilte keek ik
Hoe ijs verdween, plaats
Maakte voor regen
ekster pikten het brood
van musjes, en ik was stil
want het gevoel van vrede
wilde ik niet kwijtraken
Auteur: ike | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 23 januari 2005 | ||
Thema's: |