Mijn leven is in handen van hem.
En het enige wat ik hoor is z'n stem.
De nacht eindigt nog niet
Het donker is het enige wat hij ziet.
Een graveyard doemt op aan de overkant
De graven zijn verlaten en onbemant
De zielen gekweld tot in de eeuwigheid
Zelfs als het hun nu wel spijt
De dood staat er gewoon weer elke dag
En telkens denk ik was het wel hem die ik zag
Want telkens is het weer zo snel voorbij
En krijgt het duister toegang tot mij
Want de poort is open
Ze kun van het hiernamaals naar het heden lopen
De poort zal nooit meer sluiten
En ik zal m'n gevoelens niet meer kunnen uiten
Levend als een doolende ziel
Ik zal blijven leven totdat ik kniel
De keuze wordt steeds aantrekkelijker
Jah kiezen voor de dood wordt gemakkelijker
Zal ik het wel of niet doen
Is dit dan een soort van laatste zoen
Wie zal het weten, hij in ieder geval
Dus ik treed toe naar het duister
En misschien hoor je ooit nog wel mijn gefluister