En Freekje werd vijftig, ooit in de toekomst
ergens...maar dat doet hij hier, nu, vandaag
traag zit Freekje een beeld te zijn in mijn hoofd
van voorbije dagen, van een blijheid vroeger
stampend als hij liep en ook nog zonder blaam
maar Freekje bleef een waan, hij is, dood, en
vergeten ook. Hier te later dagen, waardt hij rond
slechts als spook. Ookal was ik hemzelf, zo anders
is hij geworden, dat hij beter luisterde naar ander naam
En Freekje stapt al verder, dan ik ooit zal komen
En net als Freekje blijf ik los, door het leven stromen
kom ik nooit aan, laat ik nooit gaan, sta ik vast enkel los
Freekje en ik, zijn hier dezelfde bomen in het bos
Oud is hij vandaag, ik niet, ik blijf mijn eigen zelf
luister naar mijn naam, ik heb er zo veel
Vandaag ben ik al vijftig; 'Hou me vast, pappa
laat me verdorie eens niet los. Waar zit daar
die mamma, heeft ze de stilte weer van min...
schrijf me een tekening vandaag dan, gooit maar
in mijn bus...Theike'; zegt Freekje als kind; 'Theike
wordt zo blind als je hem niet mint'.
Opa leeft weer...ik zie hem zitten voor op zijn stoel
Zijn zender staat weer op, en hij luisterd kwartieren
naar zijn zoet...Er zit een Freekje aan de achtertafel
die in de geest van zijn Opa kruipt, en een Theike tekend
die later een man is die tussendoor de mamma's
en de pappa's zit op een stoel, en stil te zitten luisteren
kent als levensdoel...'Kijk, Opa, ik heb een vijftiger getekend,
die een brief duwd in een bus...'.
'shhhht, Theike.... Het regend alweer buiten...'.
'Het is een mooie dag, he? Opa?...'.
'Ja, Theike, het is een mooie dag...'.
Wiegebenend zit Freekje op de bank
en knipt fotos van de tijd.
21'01'05
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 21 januari 2005 | ||
Thema's: |