Ik wankel op mijn benen,
kan maar niet stoppen met wenen.
Het lukt niet om te bedaren,
ga dit niet in mijn eentje klaren.
Mijn wereld lijkt te vergaan,
liefde die ik moet laten gaan…
Liefde gaat, de vriendschap blijft,
en toch een hart, dat zo vreselijk overdrijft.
Waarom dan toch zoveel pijn,
terwijl ik weet dat ik altijd je maatje zal zijn?
Ik weet, mijn liefde zal je nooit verlaten,
ondanks dat ik je moet loslaten.
Want jij bent meer dan zomaar een vriendin,
en dat weet jij al vanaf het begin.
Jij bent en blijft mijn steun en toeverlaat,
voor altijd en eeuwig mijn beste kameraad.