De wereld waarin wij leven,
Heeft ons totaal niks meer te geven.
Je kunt ergens naar streven,
Maar dat vind ik overdreven.
Je kunt het beste leven bij de dag,
Troost zoeken in een lach.
Het lijkt wel alsof ik niks mag,
Ik heb gedroomd dat ik het licht zag.
Ook de liefde heeft me niks te bieden.
M’n ex begon vaak uit het niets te zieden.
Begon mij van alles te verbieden,
En vond aardige mensen domme lieden.
Onze liefde was zo relatief,
Ze nam m’n vrijheid als een dief.
Ook gaf ze nooit om mijn gegrief,
Maar soms was ze zo ontzettend lief.
Ze wist me te raken op een gevoelig punt,
Maar je ware gevoelens delen is iets wat je niet kunt.
Je speelt vaak schone schijn maar voelt je een rund,
Dat is de andere kant van de munt.
Het komt hierop neer,
Ik voel me gevangen, keer op keer.
Van mij hoeft het niet meer,
Liefde doet mij teveel zeer.
Mijn gevoelens worden steeds ingegooid als een ruit.
Telkens denk ik; mooi, ik heb de buit,
En dan gaat het vuur weer uit.
Mijn hart is net een volle kajuit.
Er zitten heel veel mensen in,
Wie weet ook mijn toekomstige vriendin.
Sticht ik later ooit een gezin?
Of vind het lot mij daarvoor te min?
Het is gewoon zo, dus daarom als besluit,
Mijn dromen komen nooit uit…