Toen ik je voor het aller eerst zag
die verliefde blik..en stralende lach
ik voelde alsof ik in de hemel was
ik voelde me een peuter in de peuterklas
die zo blij was met t kleinste speelgoed
dat is wat je met me doet..
totdat je zonder reden niets meer liet horen..
ik wilde je wel bellen..maar ook weer niet storen..
je zei dat je tijd nodig had..
en dat je me toch zeker niet vergat..
uren, dagen, weken zijn verstreken..
ik heb elke dag in mn mailbox gekeken..
of bij mn telefoon op een sms gewacht..
ik heb alleen maar de hele tijd aan jou gedacht
zelfs op msn kwam je niet meer omdat je veel moest werken
maar ik heb je veel mailtjes gestuurd en smsjes zoals je zult merken..
na al die mailtjes en smsjes kreeg ik antwoord terug..
maar t was niet wat ik verwachte..het klinkt zo vlug.
zon standaard berichtje sturen..
terwijl ik alles zelf verzin, ik zit hier uren..
gewoon te wachten op iets van jou..
en dit is dan alles wat ik krijg nou..?
wat moet ik nu nog geloven..
al die dingen kun je niet meer beloven
je zult me kwijt raken omdat je niet weet wat je voelt..
ik laat me niet gebruiken..als je dat soms bedoelt..
je zei dat je anders was dan de rest, jij "houd" van mij.
als dit houden van is..dan alsjeblieft..laat mn hart weer vrij..!
want dit kan ik niet verdragen..
secondes, minuten, uren.. zelfs dagen..
denk ik alleen maar aan die ene die mn hart gestolen heeft.
en ik wacht op de dag..dat ze hem weer terug geeft..
want als zij mijn hart nog langer bij haar houd..
dat kan mn hart niet verdragen, word het zo koud..
dus alsjeblieft..laat hem vrij..
en laat hem terugkomen naar mij..