Troosteloze momenten overschaduwen mijn nachten
geen ster die helder schijnt
ik weet niet wat ik moet verwachten
ik bekijk hoe elk uur traag verdwijnt
Twee dagen is de week die ik heb geleefd
de andere vijf waren een eeuwigheid
misschien is het tijd dat tijd mij vergeeft
ik kan niet leven in deze eenzaamheid
Boeten om een gegeven dat nooit de mijne was
nooit zal worden en nooit zal zijn
misgegrepen kansen voor een droombeeld van glas
ik sneed mij en het deed me pijn
geen mens wil herstellen
voor wat ik met je deed
zels geen kans gekregen om te vertellen
hoe erg het me wel speet