verborgen verdriet.
Ik wil huilen,
Maar de tranen komen niet,
Het blijft in mijn keel hangen,
Ik word verstikt door verdriet.
Nu wil ik schreeuwen,
Zodat iedereen weet van mijn pijn,
Maar er komt geen geluid uit me,
anders voel ik me erg klein.
nee, ik zal er mee blijven lopen,
een wond onder mijn huid,
een last die mijn rug doet buigen,
een worm in het fruit.
hoeveel mensen zijn er niet,
die lopen met hun lasten,
Schuilend achter lagen van maskers,
hoeveel mensen kom ik tegen,
waarbij ik de pijn zie in hun ogen,
achter de lach op hun gezicht,
waarom laten we onze zwakte niet meer toe,
En gaan we gebukt door het leven,
met ons verborgen verdriet.