Ooit een tijd geleden was ik erg ongelukkig..
Plots kwam jij mn leven binnen gewandeld.. en straalde ik
van geluk..
Jij gaf me liefde, kracht en hoop!
Door jouw bleef ik verder zetten!
Je gaf me alles wat ik nodig had en wat ik je vroeg om te overleven..
Maar ik wist dat dit sprookje niet voor eeuwig van mij kon zijn !
Op een morgen scheen de zon door het raam.
Er lag een brief op de tafel..Jij was weg,ver weg en kwam niet meer terug..
Het begon terug opnieuw, ik verloor stilletjes aan mijn liefde, hoop en kracht..
Je schreef in je brief dat een ander je nodig had, zij was je meer waard dan ons!...
Nu sta ik hier terug in het begin, maar toch op het einde van de weg.. in mijn eentje zonder liefde, hoop of enige kracht! Weet je? Dat is allemaal jouw fout!!!
(Waarom doe je zo tegen mij?)