Achterklap en liegen is spiegel des leven
Stelen, bedriegen het is hun om het even
Als ze hun medemens er maar van langs geven
Zodat eens dood men nog in zijn graf ligt beven
Zelfs als ze dan moe eens hun masker afleggen
Zijn ze nog aan het vissen en aan het dreggen
Ze kunnen zich niet bij één masker neerleggen
En zullen het zelfde nu anders opnieuw zeggen
Zo worden wij doorheen het leven gedreven
Naar een spin die een vangweb is aan het weven
Waar men dan eens vuilgemaakt toch blijft aankleven
Om in deze maskerade mee te zweven
Hier kan men geen enkel argument voorleggen
Men kan het niet voorspellen, ook niet waarzeggen
Kon men achterklap en liegen maar blootleggen
En al onze maskers aan de ketting leggen