Eerst zoveel liefde…
Nu zoveel pijn…
Hoe kan het nu zo groeien.
Hoe kan het nu zo zijn?
Jij gaf mij zoveel liefde…
Jij gaf mij zoveel hoop…
Jij ben veranderd, ik moet veranderen.
Ik lig nog zo met mezelf overhoop.
Ik wilde je niet verliezen.
Wou dat alles weer was zoals toen.
Maar ik ben zo verdwaald in mezelf.
En weet niet meer wat nu te doen.
Ik irriteer me zo ontzettend.
Iets wat ik van mezelf nooit had verwacht.
Het probleem is dat ik er daarna zelf heel erg mee zit.
Dat jij degene bent die ermee wacht.
Jij bent ook veranderd…
Of was je jezelf misschien wel nooit.
Ik weet nog goed ons begin.
Toen heb jij mijn leven in positieve zin omgegooid.
Jij ben degene geweest die mij het gevoel van liefde heeft leren kennen.
Maar wat zijn we nu aan het doen?
Onze relatie iedere keer een nieuwe kans geven?
Ik weet niet of jij het kan.
Maar ik kan en wil niet in onzekerheid leven!
Nu zullen we elkaar moeten bewijzen.
Dat we voor onze relatie willen gaan of niet…
Ik had al bijna ahgehaakt.
Wist niet waarvoor ik nu moest kiezen.
Heb toch mijn besluit genomen.
Ik ben te verliefd op jou en wil je niet verliezen.
Aan dit besluit hou ik me vast.
Ik heb veel van mijn fouten kunnen leren.
Houden van… Dat doe ik van jou.
En daarom… Ja daarom wil ik het nog een keer proberen! Opnieuw?