Iedere dag voer ik met mezelf een strijd. vaak raak ik mezelf daar totaal in kwijt.
Het is een chaos in mijn hoofd. Al snel word ik door deze choas verdoofd.
Ik kan niet meer helder zijn. En voel alleen een intense pijn.
Een ander deel van mij heeft het overgenomen. Het is moeilijk om nu nog te ontkomen.
Het is fijn om er aan toe te geven. Dan hoef ik die pijn niet te beleven.
Helaas werkt dat maar voor even. En besef ik dat ik zo niet meer wil verder leven.
Streven naar perfectie heeft geen zin. Ik zak er daardoor alleen nog maar verder in.
Ik kies ervoor om de strijd met mezelf en het verleden aan te gaan. Ik pak het vanaf het begin af aan.
Ik kijk naar mezelf en het verleden. Hierbij voel ik heel veel onzekerheden.
Bang om te falen, bang voor wie ik ben. omdat ik mezelf helemaal nog niet ken.
Ik heb gekozen voor eerlijkheid. Ik heb gemerkt dat dit mij heeft bevrijd.
Ik heb mezelf hervonden. En zit niet langer aan mijn oude patroon gebonden.
De strijd is nog niet helmaal gestreden hij duurt lang en is zwaar.
Wanneer is het over? Wanneer ben ik dan eindelijk klaar?
Daar is geen antwoord op te geven!
Ik moet hier doorheen pas dan kan ik weer voluit leven.