Ik zit hier in mezelf gekeerd
waarom gaat het steeds verkeerd?
Laat me eens echt gelukkig zijn,
zonder al die ellende en pijn.
Mijn hart voelt koud aan,
en over mijn wang rolt een traan.
Mijn hele leven lang geleden,
maar dit altijd heb kunnen vermeden.
Diep in mij een verdrietig klein kind,
die zich nooit echt aan iemand bindt.
Een lichaam en geest vol diepe wonden,
heel jond haar vertrouwen is geschonden.
Niemand die dit ooit aan mij ziet,
maar van binnen altijd het stille verdriet.
Mijn hele leven lang veel gegeven,
maar nooit echt gelukkig in het leven.
Ik probeer telkens in mezelf te geloven,
met een beetje hulp en steun van boven.
Ik zal goed voor mijn kleine meid zorgen,
dan kan ik ook eens gelukkig worden ....
eens komt deze morgen....