neznaj: | Woensdag, februari 16, 2005 15:13 |
Een beetje in de putachtig. Maak van de laatste zin nu eens: "Maar de deuren zullen open staan".En zie dan de deuren als symbool voor ogen en hart. Bedankt voor je aardige "Zonnètes"reactie. Misschien een kiertje? Han | |
Ana (stacia): | Donderdag, januari 06, 2005 11:29 |
Laat die deur nog maar een poosje staan ... kus! ana |
|
hiljaa: | Donderdag, januari 06, 2005 10:12 |
laat de deur op een kier! blijf geloven! liefs--hiljaa-- |
|
sunset: | Donderdag, januari 06, 2005 09:00 |
Welk gevoelverwoording die jij legt in jouw gedicht. Stilmakend, rakend mooi. Maar ik ken jou, mens, als een mooi, warm iemand, wars van elke lafheid, ongeloof. En in je vermeende blindheid zie jij meer dan de meesten van ons. Liefs / sunset |
|
HenkdeHommel: | Donderdag, januari 06, 2005 01:08 |
De deuren blijven staan ze willen maar niet open verbrand de muur rondom en ga een eindje lopen |
|
Raira: | Donderdag, januari 06, 2005 00:43 |
een triest gedicht maar er spreekt ook hoop uit erg goed de gevoelens verwoord liefs en trustenknuff raira |
|
Peter van der Linden: | Donderdag, januari 06, 2005 00:36 |
Een beetje triest dit. Ik vond je de laatste tijd juist zo opgewekt. Slaap maar lekker. Morgen weer een nieuwe dag. Liefs, Peter. |
|
Auteur: Innerchild | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 06 januari 2005 | ||
Thema's: |