Dagen lijken langzaam voorbij te gaan.
Ja, het zijn tijden van vallen en opstaan.
Maar wat heeft het toch voor zin?
Als ik mijn best doe en nog steeds je hart niet voor mezelf win?
Ik heb genoeg van de confrontatie van het vragen.
Ik wil dit niet , ik wil zekerheid.
Deze confrontatie durf ik niet meer te wagen.
Deze confrontatie die ik met hart en ziel vermijd.
Een simpele woord heeft nog nooit zoveel pijn gedaan.
Nu sta ik hier alleen in het donker met een gebroken hart en het gezelschap van de maan
Liefde doet meer pijn dan je zou denken.
Al dat vallen en opstaan doen mijn hersenen krenken.
Maar als ik jou zie, met je mooie ogen en je mooie lach.
Dan zou ik deze proces compleet opnieuw beginnen.
Om maar te proberen om je hart voor mezelf te winnen.
Misschien is dit liefde?