scherven
scherven,
neem ze samen,
lijm ze weer.
Pas op,
of je snijd je nog.
scherven,
nu niet van m'n hart.
Glas.
IK raa ze saemn,
steek ze in mijn zak.
En neem er één.
Druk die in mijn huid,
bloeddruppels verschijnen.
Opgelucht,
geef ik toe dat ik weer heb verloren.
Ik duw mezelf met mijn gezicht in de pijn.
En ik zie dat de tevredenheid op mijn lippen speelt.
Ik geef me over,
word weer slaaf,
geniet.
En weer spijt.
Mijn wens,
mijn leven.
neem ze samen,
lijm ze weer.
Pas op,
of je snijd je nog.
scherven,
nu niet van m'n hart.
Glas.
IK raa ze saemn,
steek ze in mijn zak.
En neem er één.
Druk die in mijn huid,
bloeddruppels verschijnen.
Opgelucht,
geef ik toe dat ik weer heb verloren.
Ik duw mezelf met mijn gezicht in de pijn.
En ik zie dat de tevredenheid op mijn lippen speelt.
Ik geef me over,
word weer slaaf,
geniet.
En weer spijt.
Mijn wens,
mijn leven.
Reacties op dit gedicht
| rondfladderend elfje: | Zondag, januari 09, 2005 19:34 |
| Maar.. ik dacht dat je ermee gestopt was ? Je was zó goed bezig.. Maarja.. dit is ook iets, raar maar waar, net zoals fietsen, je moet het leren met vallen en opstaan. En deze keer ben je gevallen. En nu moet de wonde genezen.. En ze zal genezen, geloof me. Maar geef het wat tijd, probéér, en doe je best. Dan kom je er wel. Kusje |
|
| tear of pain: | Dinsdag, januari 04, 2005 20:54 |
| dat negende lijntje moet zijn "ik raap ze samen" |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *pain* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 04 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||