Loslaten schijnt goed te zijn…
Maar als ik nou een bijter ben
En een hekel heb aan schone schijn?
Wil jou gewoon gelukkig zien.
En mezelf bovendien!
Ben je nu gelukkig,
gelukkig zonder mij?
Is het nu genieten,
lekker los en lekker vrij?
Wat een arrogantie he,
alsof ik jou gelukkig maken kan.
Misschien niet,
maar word je hier nou beter van?
Wanneer is het nodig je te laten gaan?
Wanneer moet ik wel
en wanneer moet ik niet naast je staan?
Ik probeer jouw strijd te vechten,
Knok voor wat het waard is…
Sla me er door heen.
Probeer dat voor jou ook te doen.
Terwijl dat toch echt jouw taak is.
Misschien pak ik alles verkeerd aan.
Misschien dat ik me flink vergis.
Ik moet jouw strijd niet voeren.
Want het is jouw oorlog die je zelf winnen zal.
Mijn taak? Ben je mal?!
Maarja…jij bent een deel van mij geworden,
Dus ik wil je helpen lief.
Hoe weet ik alleen niet zo goed.
Wanneer is het nodig je te laten gaan.
En wanneer moet ik naast je staan?