Ik weet het niet meer… ik ben leeg…
Ik kijk je aan, wacht tot de woorden zouden komen…
Op een paar blikken na gebeurd er niks, het blijft stil, je zweeg…
Seconden lijken jaren, mijn verstand is weggenomen…
We blijven elkaar in trance aankijken…
Niets of niemand lijkt enig verschil te maken…
Pijnlijk echt waardoor mooie herinneringen niks meer lijken…
Of is het slechts een nachtmerrie waaruit ik niet meer kan ontwaken…
Jouw hand raakt mijn hand even zachtjes aan…
Ik verstijf, voel de tranen branden in mijn ogen…
Mijn ogen vragen jou “waarom?” terwijl we blijven staan…
Jouw ogen antwoorden mij niet en je hand ligt nog steeds op die van mij onbewogen…
Mijn verstand lijkt “ga weg” te roepen…
Ik luister niet… schuif die stem aan de kant…
Een verstandig besluit is ver te zoeken…
En nog steeds voel ik de warmte van jou hand…