Vol walging kijk ik je nog aan
voordat ik het licht doof
Ik voel je, terwijl ik me
van mijn eigen geweten beroof
Je schim is nog zichtbaar
maar ik ben er niet meer
Mijn gevoelens zijn dood
ik blijf stil dus ik accepteer
Je betast me en ik weet
je vindt me onweerstaanbaar
Ondanks dat ik niets doe en
hopeloos voor me uit staar
Je bent klaar en je gaat
terwijl je je geld achter laat
Kokhalzend laat ik een traan
en vertel mezelf opnieuw
"gewoon een bijbaan"
Rian: | Dinsdag, december 28, 2004 21:22 |
Zullen we er maar life van maken grinnik. | |
Rian: | Dinsdag, december 28, 2004 21:21 |
wauw fictie..maar wel duidelijk..gewoon that's live...Knuff Rian | |
Luijkx: | Dinsdag, december 28, 2004 16:58 |
*Stilte* Heel mooi geschreven en gelukkig fictie voor jou, maar er zijn heel veel meisjes (jongens?) die dit doen! Liefs, Laura |
|
Martine Gieze: | Dinsdag, december 28, 2004 16:31 |
pffff...gelukkig is het fictie voor jou!!! je hebt het wel heel begripvol beschreven! mooi/ingrijpend! liefs,Mart |
|
Peter van der Linden: | Dinsdag, december 28, 2004 13:25 |
Mooi verwoord maar wel fictie gelukkig. Liefs, Peter. |
|
sunset: | Dinsdag, december 28, 2004 09:39 |
Gelukkig maar fictie, al heb je het 'voelbaar' neergezet. Liefs / sunset |
|
bent: | Dinsdag, december 28, 2004 08:11 |
Dat is er een van Tempo-Team! | |
Auteur: Manja Moraal | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 28 december 2004 | ||
Thema's: |