Verward
Ik kan het niet helpen, ik weet het gewoon niet meer
M’n hart, m’n ziel het doet allemaal zo zeer..
Zo in de war, elke dag weer opnieuw die pijn
En maar proberen om écht blij te zijn.
Ik wil er graag over praten, maar ze begrijpen me vaak niet,
want de pijn komt juist door die jongen die ík in de steek liet
Ik wil dat iemand me begrijpt, zodat ik er over kan praten
En dat ik dan op een gegeven moment hem los kan laten.
Gelukkig zijn er een paar die me wél snappen
En er alles aan doen, om mijn verdriet te laten kappen
Maar zodra je alleen bent, dan voel je die pijn weer komen
De tranen die maar blijven stromen
Ik ben zo in de war, ik wou dat de tijd verder kon
Dat de mooie dingen allemaal weer opnieuw begon
Diep in mijn hart weet ik, die tijd komt er voor mij ook weer aan..
Dan kan ik er weer met volle moed tegen aan gaan
** Dit gedicht heb ik geschreven, toen ik het met mn vriend waar ik 2.5 jaar mee ging, uitmaakte..**