Ik schreeuw

Ik haat mijn lichaam
dit is niet mijn lijf
Hij heeft er aangezeten
Ik wil er van af, ik wil het kwijt
Hij was van me bezeten
Ik voel me zo vies
Na 11 jaar nog altijd niet vergeten
Wanneer gaat dit over?
Wanneer kan ik me weer helemaal vrij voelen?
De gedachte dat ik hem elk moment kan tegenkomen
De gedachte dat hij in de buurt is
Maakt me zo ontzettend bang
Niemand weet het, ik kan niet zeggen
Ik kan het echt niet uitleggen
Wat hij me heeft aangedaan
Wat er allemaal bij me kapot is gegaan
Ik haat mijn lichaam
Ik denk er zo vaak aan
Ik heb het zo lang verborgen
Echt helemaal weggestopt
Ik ben zo lelijk en vies
Ik wil het iemand zeggen
Maar ik heb het te lang voor mezelf gehouden
Ik wil hem straffen, hij mag het niet meer doen
Maar nu geraak ik het niet meer kwijt.
Het is te laat
Ik kan het aan niemand uitleggen

Ik heb het vroeger altijd verdrongen
Ik was het een tijd express vergeten
Deed toen dingen en ik begreep maar niet waarom
Nu ben ik volwassen en ik weet wel beter
Het was echt verkeerd wat hij deed
Maar ik heb het nooit willen geloven
En nu komt het allemaal weer boven
nu moet ik het weer terug verwerken
En het is zo moeilijk allemaal
Ik sta er helemaal alleen voor
Ik ben misvormd
Vaak ongelukkig want het dringt nu echt tot mij door

Zoveel vragen komen boven
Misschien lokte ik het uit
Misschien liet ik hem denken dat ik het wou
NEE het is en blijft verkeerd
Hij moest niet aan me zitten, ik was toch geen vrouw?
Maar waarom kon ik hem dan niet laten stoppen?
Ik heb gewoon niets gezegd
Ik schaamde me, niemand mocht het weten

Maar nu schreeuw ik hard om hulp
Voor ik langzaam begin weg te kwijnen
Niemand hoort me, Niemand weet
Dat ik iets in m’n gedachten heb
Dat zoveel pijn doet, dat ik nooit vergeet

Ik haat je meneer