op een dag vertelde mijn broer over jou
hoe goed je wel die lessen haf
daarna ging ik ook een mee
tot kreeg ik je emailadres
en zo had ik ook plots je nummer
en dan vroeg je me elke keer kom je morgn terug
en dat deed ik dan weer
begin september
vroeg je aan me:
mag ik eens afkomen
en ik zei ja
ik was zo gelukkig als je kwam
maar je kwam wat laat
het was echt niet erg
we gingen samen zoeken naar een plaatjes
en toen ja en toen gebeurde het
het werd zwart voor men ogen
en zag alles grauw
het ging allemaal zo snel
maar opeens wilde je echt meer
en toen heb ik toch gezegt van 'nee'
en jij maar proberen
ik wou het echt niet maar toch ...
toen ik naar huis fietste
werd ik kwaad op mezelf
ik kreeg sms van die jongen
die zie opeens van
'voor mij gaat het niet meer
je woont voor mij echt te ver'
ik werd nog kwaaier
het ging echt niet meer met mij
ik zei het hem hoe ik me voelde
en hij zei "je mag je egt zo niet voelen"
het is niet zo bedoeld
maar tog maakte ik het mee
al was het volgens hem niet zo bedoeld
en voor mij
ik voelde mij die weken zo slecht
en nu zijn we mss wel nog half vrienden
maar het gaat niet meer zijn
als die dagen voor die ene dag in september
dat komt niet meer terug die dagen
dat ik hem graag zag
nee nu niet meer
ik heb te veel zeer van die ene dag
toch doet hij er me nog aan denken
dan keert die dag terug in me op
het is moeilijk om daar mee te leven
nu is het met mij gebeurt
maarja