Herberg.



                                                 Dag twee na de grote schoonmaak
                                                 lagen de schone dingen reeds ongezien
                                                 Mijn huis lag er helemaal niet anders bij
                                                 Dat is de pijn
                                                 Dat is de pijn van mijn alleen zijn, dat is de pijn.

                                                 Moeders zijn er vooral als je ze mist
                                                 niet dat ze er dan zijn, maar dan ben jij er
                                                 Dacht ik na over het ver verleden, niet het heden
                                                 Dat is de pijn...

                                                 Ik schreef een reactie op een droomwens
                                                 van een meisje, dat de mens toch in vrede
                                                 eens...; slechts handige dieren zijn we niet meer.

                                                  ----                                                        ----

                                                 Dag twintig na de grote schoonmaak
                                                 wist ik geeneens meer waar wat was veranderd
                                                 Geen smeer zien is gewoonweg niet ontwaken
                                                 Dat is de pijn
                                                 Dat is de pijn van mijn alleen zijn, dat is de pijn.

                                                 Zij die vergaven zich aan het vertrouwen van ouderschap
                                                 laten dit nooit meer los, zelfst met 80 niet
                                                 Vlijen zich als onder immense vleugels om gerust te zijn
                                                 Dat is de pijn...

                                                 Ik had online nu een ander vrouwtje lief
                                                 Ja, een vrouw, dit was allang geen meisje meer
                                                 en, ach; alles komt toch altijd weer op hetzelfde neer.

                                                  ----                                                        ----

                                                 Dag tweehonderd na de grote schoonmaak
                                                 kwamen de kleine onhebbelijkheden terug
                                                 Te vaak steeds kriebels, tevaak de handen moeten wassen
                                                 Dat is de pijn
                                                 Dat is de pijn van mijn alleen zijn, dat is de pijn.

                                                 De parkeerplaats voor de auto's werd opnieuw aangelegd
                                                 beneden de flat, een roodflikkerende Kerstgroet zette
                                                 een overbuur voor zijn raam voor mij neer
                                                 Dat is de pijn...

                                                 De ene dag was grijs en of koud, de andere helder en of nat
                                                 De maanden aan Toko voeding; telkens iemand
                                                 vroeg; wat eet jij vandaag? antwoorde ik; Mie.

                                                 ----                                                        ----

                                                 Dag tweeduizend na de grote schoonmaak
                                                 had niets meer te doen mijn voorhene uitgangsthema
                                                 Schoonheden kregen nog enkel plek in het hoofd
                                                 Dat is de pijn
                                                 Dat is de pijn van mijn alleen zijn, dat is de pijn.

                                                 Acht jaar afstand leef ik nu te deze plek tot de wereld
                                                 Of negen, ik weet het niet meer, alles vloeidt, en alles doet
                                                 En de uitgang naar de ingang, ligt immer te overgang
                                                 Dat is de pijn

                                                 Naderen tot de mensen doe ik via de schijnwereld
                                                 Binnenkort bezoekt mij hier een lief, lief meisje
                                                 Die allang een vrouw is en in de droom mij uit de pijn al haalde.

                                                 ----                                                         ----

                                                 Dag twee na de grote schoonmaak
                                                 stond zij beneden hier op de stoep
                                                 Binnen weerkaatste ze blinkjes en glimpjes
                                                 hier op alle schone dingen...

                                                 Dag vier na de grote schoonmaak
                                                 stonden mijn ogen gericht op al dat buiten
                                                 Lag en stond en hing en leunde
                                                 Lopen deed ik binnen een meer aan vormen
 
                                                 Mijn huis lag op dag zes als een koraalrif
                                                 zacht te golven omzoomd door golven...
                                                 Dat dat zou zijn was echter slechts een droom
                                                 Dag twintigduizend was de pijn, de pijn
                                                 zo eindeloos veel meer pijn...zo eindeloos veel pijn

                                                 Toch ruimde men mijn lijf op, ziend een glimlach rond mijn mond

                                                 De dood is een oceaan, maar niet meer dan het leven als je eenzaam

                                                 Van alle geluiden golven zal blijven horen, zo ben ik gegaan,

                                                 Zo ben ik geboren.




19'12'04.