Daar in het donker waar mijn ziel huist

vliegen de scherven in het rond als wilden

Ik zou wel willen schreeuwen maar de traan

doet de stem overslaan in diep gehuil

Daar naast het schrijnend licht voedt

de wanhoop zich met mijn ziel, slurpt

het gulzig; pasgeborene; naar binnen

en laat het zieltogend, uitgemergelt achter

Daar dan het lichaam dat me ontvallen is

mijn armen lijken te zijn bezweken aan lepra

naast de schouders als losse schroeven

de bout de moer; kruipolie; waterpomptang

Daar ligt een mens zie je dat dan niet

ik ben het die daar gestorven is; verbannen

nooit meer zal ik omkijken naar een vrouw

de gloeidraad springt, de lamp doofd; niemand die

het mist