Traag en met zorg
over blad en boom
en soms, een enkele keer
gewoon een warm dekbed.
Rust vindt je overal
hier ben ik
ben jij.
Zo bewegen we
een ochtend lang, ik stil
jij met een slome gang
maar nu
ben ik je voor; mijn vinger
tipt je neus.
Ha, deze keer
kom je er niet door.
Martine Gieze: | Vrijdag, december 17, 2004 15:48 |
wat een prachtige poezie!! heerlijk verwoord! hihi...leuk he,spelen met zo'n rups?!;-)) liefs,Mart |
|
Ana (stacia): | Vrijdag, december 17, 2004 10:07 |
Denk dat de rups wel blij is met zo'n versperring ;-) liefs ana |
|
sunset: | Vrijdag, december 17, 2004 08:46 |
Inderdaad Edwin, poëzie, mooie poëzie. Liefs / sunset |
|
libel: | Vrijdag, december 17, 2004 01:38 |
Heel erg lief.... Liefs, libel |
|
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 17 december 2004 | ||
Thema's: |