de weg is onzichtbaar geworden
door de mist van mijn tranen
die alle angst weer boven brengen
om nooit meer los te laten
want verder gaan is het moeilijkste
op dit moment van mijn bestaan
oppakken waarvoor ik vechten moet
verder gaan, dan waar ik nu ben
en ik schreeuw van binnen door pijn
omdat het geluk weer ongeluk bracht
bij elke traan kruip ik in elkaar
bang voor de slagen, de harde klap
de paden en mijn wegen die ik bewandel
zijn niet meer langer in zicht
want mijn tranen bederven nu alles
alles, en zoveel meer
Auteur: bevertje | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 16 december 2004 | ||
Thema's: |